Artists

Neverending Delays

Michał Miegoń (Kiev Office, The Shipyard) and Piotr Pawłowski (Made in Poland, The Shipyard) are Neverending Delays – a power duo deconstructing jazz, muzak and modern chillout electronica. If Autechre, Pat Metheny and Fennesz could jam together in a smooth hotel restaurant, this could be the sound.

Each of four tracks on their debut LP “Muzak For The Masses” represents total freedom in terms of length, samples and joy of creation.

Is it a soundtrack to a night on cold, dark supermarket? Or a promise of blooming love? Improvised experiment? As well it can be a muzak for lost generation, perfectly crafted for fastlove era.

 

DISCOGRAPHY:
Muzak for The Masses (2017, nasiono)

The Shipyard

Grupa The Shipyard powstała w 2011 roku w centrum Trójmiasta, ale szybko potem zaczęła wymykać się ku dalszym rewirom.
Napędza ich zapach morza i dźwięk giętej portowej stali.

Grupa powstała z inicjatywy Piotra Pawłowskiego, basisty, kompozytora i autora tekstów znanego z zimnofalowej formacji Made In Poland. Piotr w 2010 roku przeniósł się do Trójmiasta, nawiązując kontakty z tutejszymi muzykami – najpierw z Filipem Gałązką (Tymon & The Transistors, Brygada Kryzys, Izrael), a potem z Nelą Gzowską (Kobiety) i Rafałem Jurewiczem (Sound Of Pixies). Skład uzupełnił Michał Miegoń (Kiev Office, Karol Schwarz All Stars). Tym samym można mówić o nowej trójmiejskiej supergrupie, złożonej z muzyków, których dzielą pokolenia, ale łączy zarówno erudycja, jak i podobna wrażliwość na dźwięki. The Shipyard to ściana potężnego brzmienia malowana zarówno z dozą melancholii i marzycielstwa (My Bloody Valentine czy Slowdive) ale i dekonstruowana z wściekłością Killing Joke. w 2013 na miejsce Filipa Gałązki przybywa dzielny strażnik morskich beatów, Michał Młyniec (Vulgar, Ex-Blenders)

Choć debiutancki album “We Will Sea” (Nasiono Records), okrzyknięty płytą roku przez wielu dziennikarzy (między innymi Piotr Stelmach z Trójki), wykazywał ciągoty ku nowej fali i post-punkowemu sznytowi to obecnemu wcieleniu grupy najbliżej do ostrego i przebojowego gitarowego crossover.

The Shipyard odwiedzili szereg klubów oraz festiwali (m.in. OFF Festival). W roku 2013 zdobyli Grand Prix na festiwalu In Memoriam Grzegorza Ciechowskiego.

W roku 2014 ukazała się druga płyta zatytułowana “Water On Mars”, z której singiel “So Much To Win” był grany w większości polskich niekomercyjnych stacji radiowych. W 2016 roku zespół wydał kolejną płytę pt. “Niebieska Linia”, zawierającą w zdecydowanej większości utwory w języku polskim.

W tej Stoczni wodowane są muzyczne torpedy na miarę 21 wieku. Ten zespół to prawdziwa koncertowa petarda, o czym można przekonać się tylko w jeden sposób – na żywo.

 

DYSKOGRAFIA:
We Will Sea (2012, nasiono)
Downtown SP (2012, nasiono)
Teleportacja / Swięto Strachów SP (2013, nasiono)
Układ Sił / Wielki Hipnotyzer SP (2013, nasiono)
Water on Mars (2014, 2.47 Records)
Niebieska Linia (2016, 2.47 Records)
SKŁAD ZESPOŁU:
Rafał Jurewicz – Wokal
Michał Miegoń – Wokal, Gitara, Elektronika
Piotr Pawłowski – Bass, Gitara, Klawisze
Michał Młyniec – Perkusja

 

www.facebook.com/TheShipyardPL
theshipyard.bandcamp.com
nasiono.net/theshipyard

 

To z lekka anglocentryczne granie. Gdy pobrzmiewa w nim Ameryka, to tylko ta zabarwiona brytyjskim skrzywieniem – jeśli “Systematic Approach To Life” budzi skojarzenia z Trentem Reznorem, to tym współpracującym z Davidem Bowie. Za co najmniej połowę tych piosenek taki Brian Molko pewnie gotów byłby zabić.
Robert Sankowski, Gazeta Wyborcza.

 

7faz

7faz – seven phases – the wholeness of sound

Seven is a mystical number. In many mythologies and religions of the world, it represents wholeness, fulfilment and perfection. It symbolises the bond between time and space. It was an attribute of gods, this value appeared in architecture, holy scripts, commandments and cosmology. There were seven virtues, seven sacraments, seven liberal arts and seven gifts of the body awaiting the chosen in paradise. But we’re not done yet: there are seven days of the week, seven planets ruling the Zodiac, seven colours of the rainbow and seven crystal systems. Not to mention Seven Samurai and The Magnificent Seven. And how many notes are there in music? That’s right, seven.

The number seven has just taken on yet another meaning. 7faz is a new project by musicians from Gdańsk, Sopot and Gdynia associated with the Nasiono Records label, which ideally fits the symbolism mentioned above. Why? Because 7faz is both a finished, harmonious whole and a building block for something more.

Seven phases may be just listened to, but they also provide a point of departure for musicians or DJs. Phases G and E were used by Pure Phase Ensemble 5 ft Hugo Race during their SpaceFest performance. You can hear Phase G in the background of Asia i Koty’s “I’m Gonna Use My Claws”. Phases are also employed by Projekt Poezja Kulturystyczna (Bodybuilders’ Poetry Project) – says Karol Schwarz, the founder and one of the authors of the project.

Seven phases create seven musical spaces recorded on seven separate discs. Each phase usually consists of two parts: tuning (a calm, contemplative part) and a trip (a louder part).

Faza A (Phase A)
part one – drone on four guitars, an analogue synthesizer, a sitar and a saxophone; a musical mantra cleared of attack, rather swirling than flowing

part two – a flight of a ball thrown high up and falling to bounce again; the instruments playing extremely loud hit unison in an escalating tempo, to finally intertwine in a radical noise chaos scattering again – in time – into a rhythmical beat

Individual phases constitute separate entities but they all interconnect in an unusual way, complement each other, unceasingly swirl around each other and interfere.
– It is a perfect music for work, yoga and solitude – as someone stated in one of the reviews published after the publication of the first of Seven Phases on bandcamp (https://7faz.bandcamp.com).

7faz was created by:
Michał Gos drums • Tomasz Gadecki saxophone • Karol Schwarz guitar, voice, phase • Jakub Noga sitar • Jowita Cieślikiewicz synthesisers • Szymon Albrzykowski synthesisers • Marcin Bożek/ Max Białystok bass guitar • Artur Bieszke guitar • Piotr Czerski guitar

Seven days before the Flood, Noah heard: Take with you seven pairs of every kind of animal, a male and its mate, and also seven pairs of every kind of bird, male and female, to keep their various kinds alive throughout the earth. We’re not sure know what Karol Schwarz heard, but the fact is that the musicians he gathered met and recorded in a wooden barn situated in the middle of Kashubian nowhere. Seven kilometres from the nearest village shop. And when it stopped raining – a rainbow of seven colours appeared in the sky…

https://www.facebook.com/sevenfaz

Discography:
Faza A
Faza B
Faza C
Faza D
Faza E
Faza F
Faza G

The Sunlit Earth

The Sunlit Earth obecnie kojarzone jest z trójmiejską sceną muzyczną, ale pochodzi z zapomnianego i w dodatku najzimniejszego miasta w Polsce – Giżycka. Formacja powstała jako akt samoobrony w obliczu nadchodzącej najokrutniejszej zimy stulecia. W celu ochrony rodzin, przyjaciół i przypadkowych osób członkowie zespołu skomponowali kilkanaście rozgrzewających krew w żyłach utworów, które od tamtej pory skromnie, lecz uparcie prezentują na scenach dla przyjemności i dobra publiczności.

The Sunlit Earth grają alternatywny rock – w ich muzyce słychać drapieżne, nowojorskie brzmienie przywołujące skojarzenia z wczesnym The Strokes, połączone z melodyjnością i młodzieńczą energią charakterystyczną dla niezależnej sceny brytyjskiej.

Mimo, że działa od niedawna, zespół może pochwalić się wyróżnieniem na Festiwalu Fama, pierwszym miejscem w przeglądzie festiwalu Metropolia Jest Okey 2012, zwycięstwem w drugiej edycji Muzycznego Ugięcia oraz zaproszeniem do zeszłorocznej edycji Męskiego Grania (koncert finałowy w Żywcu, sierpień 2013) i zagrania supportu przed grupą The Raveonettes w Gdańsku w klubie B90 również w 2013 roku.

Na początku 2013 roku wydali pierwszą EPkę There’s Something in the Air nakładem trójmiejskiej wytwórni Nasiono Records. Płyta długogrająca Between The Lines miała swoją premierę 23 lutego 2014.

 

The Sunlit Earth to:
Maciej Minikowicz (wokal, gitara)
Maciej Komisarczyk (perkusja)
Michał Prażmo (gitara basowa, wokal)

 

DYSKOGRAFIA
There’s Something In The Air EP (2013, nasiono)
Between The Lines (2014, nasiono)

 

Management & booking: booking [at] nasiono.net
www.facebook.com/thesunlitearth
thesunlitearth.bandcamp.com

Mordy

The band was formed in Sopot, Poland in 1994. The current line-up is similar to the original line-up of 1994. When Tomasz Bergmann, one of the founding members of the group, returned in 2009 the band came back to heavier noise, alternative, psychedelic guitar music.

 

Discography:

1. “Normalforma” (CD, MC, Antena Krzyku, 2000) – recorded in 1998/99 in the following line-up: Marcin Dymiter (git., voc), Tomasz Bergmann (git, bas,voc), Grzegorz Welizarowicz (git, bas, voc) i Tomasz Rogo? (dr.).
2. “Zapiski ze Strychu” (Mordy Rec., 2002; Bergmann, Dymiter, Welizarowicz, Bart?omiej Adamczak – dr.);
3. “Of Fruits” (Post_Post, 2003; Adamczak, Bergmann, Dymiter, Joanna Charchan – sax);
4. “Antrology” (Tone Industria, 2004; Adamczak, Dymiter, Welizarowicz, Wojciech Jachna – trumpet);
5. “Wielkolud” (Mordy Rec., 2007; Adamczak, Welizarowicz, Marcin “Pan Dzidzia” Zabrocki – keys, Radek Rykaczewski-voc, keys.)
6. ‘Nobody’ (nasiono 2011; Bergmann, Welizarowicz, Stachura, Adamczak)
7. ‘homosucker’ (nasiono 2016)

 

 

nasiono.net/album/mordy/
booking: booking [at] nasiono.net

 

Current line-up:

Bartłomiej Adamczak – dr
Tomek Bergmann – git, bass, voc, door
Krzysztof Stachura – git, b.voc
V Elisa Rovich – bass, voc, git, samples, keys

 

 

 

Towary Zastępcze

Towary Zastępcze to pochodzący z Gdańska zespół, w skład którego wchodzą: Piotr Czerski, Sławek Draczyński, Borys Kossakowski, Jarek Marciszewski, Michał Piotrowski i Jakub Świątek.

Pierwszy album zespołu – wydany w roku 2006, a zatytułowany “Ciche dni” – był konsekwentną realizacją idei eksploatowania specyficznej poetyckiej konwencji. Różnorodnej gatunkowo, ale jednostajnie melancholijnej muzyce towarzyszyły depresyjne teksty, dotyczące wyłącznie uczuć w stadiach terminalnych i wykorzystujące wyświechtane od nadużywania rekwizyty.

Wydany przez Nasiono Records drugi album – “Dole Miasto OST ” – to zabawa konwencją posunięta jeszcze dalej: klasyczna historia rodem z kryminałów noir staje się podbudową pod kolejne warstwy fabularne: to, co wymyślone, staje się niby-prawdziwe; to, co niby-prawdziwe okazuje się istnieć w świecie realnym; to, co istnieje w świecie realnym prowadzi wprost do tego, co wymyślone. W “Dolnym Mieście” Philip Marlowe spotyka Sławomira Borewicza – a po wnikliwym śledztwie udaje im się ustalić, że najprawdopodobniej są jedynie postaciami z telewizyjnego serialu, oglądanego przez bohaterów telewizyjnego serialu “Lost”.

 

DYSKOGRAFIA
2006 – Ciche dni (ha!art.)
2009 – Dolne Miasto OST (nasiono)
2013 – Długa Przerwa (wydanie własne)

Sam-Sveerg

“Jako że sam-sveerg jest grupą audioterrorystyczną – niespecyficzną – poziomu 12 – ego in statu nascendi ze wszystkimi implikacjami wynikającymi z owego faktu – nie jest naszym priorytetem ujawnianie rzeczywistych danych dotyczących personalnego składu załogi doniczkowych astronautów pod dowództwem ahatora mieervug sveerga (poziom ee).”

SAM-SVEERG to nie szmata
z jasno określoną symboliką względnych rojeń

SAM-SVEERG to przekładnia między innymi
na poziomie kodowanych wyrazów i dźwięku
występująca pod logo Mieervug sveerga
i przez niego powołana
wywodząca się z jakiejś innej zgniłej planety
o wizerunku zasilanym krwią
by z łatwością tracić na walorze ostrości
i kątem oka baczny obserwator
diabła w niej zobaczyć mógł
w parku
co tańczy na pożółkłym liściu
Z W Y C Z A J N I E

Pierwotnie pojawiła się pod nazwą Am-sveerg
i jak to zwykle w takich historiach bywa
po skonsumowaniu niektórych ze swoich dzieci istnieje aktualnie pod nazwą SUPER AM-SVEERG (w skrócie SAM-SVEERG)

Mieervug sveerg stojący za SAM-SVEERG
mimo iż posługuje się materią dźwięku
od muzyki się dystansuje
trafniej będzie powiedzieć
– programowanie płynów
w tym szczególnie limfy i krwi wydaje sie być jego domeną
co czyni zresztą nie przebierając zbytnio w środkach

– jeśli już słuchać – to przed snem
– od początku do końca
– i z zamkniętymi oczami (na wieki wieków)

najlepiej w słuchawkach

 

Dyskografia:
2010 – Am-Sveerg (nasiono)

 

www.sveerg.pl

 

Prawatt

Prawatt [czyt. Prałat] – zespół z Trójmiasta założony w 2004 grający improwizowaną muzykę eksperymentalną, wyłącznie analogową, bez użycia MIDI i komputerów. Dźwięki tworzone są przez system generatorów i automatów perkusyjnych, z których większość to urządzenia własnej produkcji. Dwie z maszyn pamiętają jeszcze czasy TOTARTu, kiedy były wykorzystywane przez Szelest Spadających Papierków. Brzmienie generatorów uzupełniane jest przez gitarę, wokal oraz gramofon, z którego odtwarzane płyty o fantastyczno-militarno-sakralnej treści, przetwarzane są przez system automatów.

Koncertowali w Polsce i za granicą (Niemcy, Szwajcaria, UK, Słowacja). Wystąpili m. innymi na festiwalach OFF, Wroclaw Industrial, Unsound oraz Moonride w Koszycach. W roku 2005 zagrali jako support KMFDM w gdyńskim Uchu.

Prawatt często zapraszał do współpracy gości, z których wypadałoby wymienić Jerzego Mazzolla, Jona Dobie, Romana Sebastyańskiego, Miervuug Sveerga czy Kubę Bielawskiego.

 

Skład Prawatta tworzą:
Jachi – założyciel zespołu oraz konstruktor automatu perkusyjnego, tworzącego serce Prawatta.
Karol Schwarz – gitarzysta, wokalista, operator generatorów, znany z działalności w Karol Schwarz All Stars.
Szymon Albrzykowski – operator gramofonu i generatorów, znany z działalności w Szeleście Spadających Papierków oraz Karol Schwarz All Stars.

 

DYSKOGRAFIA
2005 – Prawatt (salut)
2005 – Man und Cios (nasiono)
2005 – Dziady (nasiono)
2006 – Half Łoś (salut)
2007 – of Soul vol. 1 (mahorka)
2008 – Pasja (nasiono)

 

www.prawatt.com
www.myspace.com/prawatt

 

FRAGMENTY RECENZJI

(…) W pamięć wpadają szczególnie dłuższe formy, włóczące się nieco ospale po różnych brzmieniowych zakamarkach, pełne umiejętnie konstruowanych harmonii, które trwają chwilę, potem zaś łuszczą się pod wpływem elektroniczno – analogowych odlotów. Rolę główną gra tu gitara, ciepła, pulsująca delayem – to dzięki niej na tej płycie robi się raz miło, innym razem mocno psychodelicznie. (…) Wszystko zagrane nieśpiesznie, swobodnie, z wyczuciem. Pozostaje żałować, że to tylko “połowa” łosia.
Muzykę na takim poziomie panowie z Prawatt zapewne są w stanie grać niemal na zawołanie – ich pewność siebie robi wrażenie.
Krzysiek Stęplowski www.nowamuzyka.pl

***

W muzyce Prawatt w porównaniu do debiutu jest jakby spokojniej, mniej abstrakcyjnie, ale za to bardziej transowo i atmosferycznie. 48 minut muzyki, opartej głównie o elektroniczne fajerwerki plus gitarowe delikatne zagrywki, to główne cechy Prawatt. Słychać też, że chłopaki mają ciągoty do nieco bardziej noisowych wypraw i lubują się w długich formach (…)
Tomasz Właziński www.alternativepop.pl

***

(…) Prawatt – formacja, która kultywuje spuściznę po najlepszych tradycjach trójmiejskiej muzyki improwizowanej. Zresztą jednym z jej twórców jest były członek kultowego Szelestu Spadających Papierków. Nie jest to więc soniczne komando dbające o podnoszenie morale osłabionego ducha narodu. Muzyka Prawatta to lotny, rozwichrzony żywioł. Jednak nie żaden noise’owy tajfun, ale raczej statyczna chmura dźwięku na pograniczu postrocka i szorskiego ambientu. Przestrzeń jest więc spora i otwarta, ale także odpowiednio zagęszczona, pełna metalicznych świstów, trzasków i szelestów.
W dodatku wykreowana bez użycia komputerów, dzięki czemu produkcja ma ciepłe, analogowe brzmienie. Z pewnością jedna z najciekawszych płyt made in Poland tego roku.
Michał Nierobisz http://www.exklusiv.pl (Exklusiv’ 34 – 11/05)

***

(…)Zderzenie kojących, nostalgicznych pejzaży z opresyjnymi hałasami, wszelkiej maści zgrzytami, świstami, szumami daje wyśmienity – często podskórnie niepokojący, mocno psychodeliczny, a innym razem nieco groteskowy – efekt. Całość znamionuje nietuzinkowa – surowa, chropawa, ale jednocześnie pełna detali, dopracowana – warstwa brzmieniowa. Świetna, wyrazista i oryginalna płyta.
Łukasz Iwasiński, Aktivist 79 (styczeń 2006)

 

 

Vreen

Vreen (właść. Johann Vreen) – also known from his other past/present projects: IN THE NAME OF NAME, JZTZ, Kevin Arnold, Miasto1000Gitar, Umpagalore, Where is Jerry, Wojt i Vreen. As a solo artist, or a so-called songwriter, he has coined a special name for himself: the first freak-folkster in Poland. An escapist.
On his last album you can find: folk, indie-rock, alt-country, bossanova – everything retro (cello, violin and banjo).

Discography (as Vreen):

2011 – Good luck ro-Man, good luck Witch
2005 – A juści
2004 – Rozedrgane śrubki

vreen.bandcamp.com

Dat Rayon

Drogi biegnące do nikąd, opuszczone stacje benzynowe, poobijane, porzucone na poboczach auta, warsztaty mechaniczne, małe, zapomniane miasteczka. Świat widziany z wnętrza poruszającej się maszyny – krajobrazy zapisane w pamięci, w postaci wyblakłych klisz amerykańskich filmów. Dat Rayon tworzy muzykę do tego nieistniejącego filmu drogi łącząc ambientowe niepokojące przestrzenie z muzyką minimal i dub. Kim jest autor tych kompozycji? Wiemy jedynie, że objawił się z początkiem 2012 roku, i że jego inspiracją jest amerykański design samochodowy lat 60 i 70-tych.
Skąd pochodzi? Dokąd zmierza? Przekonasz się, jeśli wyruszysz razem z nim…

 

Dyskografia:
Station Wagon (nasiono 46/2012)

 

Muzkę stworzył i nagrał Dat Rayon, 2012
Mastering w DJK, Karol Schwarz, Gdańsk 2012

Projekt okładki: Agata Królak

e-mail: datrayon@yahoo.com
http://datrayon.bandcamp.com/

Specjalne podziękowania za wsparcie dla Kolonii Artystów

 

Kontakt/booking:
Karol Schwarz +48 791 150 105
booking@nasiono.net