Artyści

Technolodzy Procesu

Technolodzy Procesu powstali w marcu 2016 jako poboczny projekt dwóch muzyków trójmiejskiej Grupy Terapeutycznej Gluten (Bartek Chylewski oraz Piotr Wyrwaszewski).
Rozpoczynając prace nad płytą chcieliśmy stworzyć coś na kształt dźwiękowego testu Rorschacha – minimalistyczny, monochromatyczny soundtrack do wewnętrznej podróży.
Nazwa płyty odwołuje się do książki Franka Herberta „Diuna” w której wspomina się o Semucie – tajemniczej, atonalnej, wibrującej muzyce, której słuchacze spożywali ekstrakt z drzewa Ellaca.

Album składa się z dwóch symetrycznych połówek (Dostawca/Odbiorca), a każda z nich pod względem technologicznym jest wyciągiem jednej z dwóch, nocnych, sesji nagraniowych, które odbyły się latem 2016 roku w studiu Verstalia.

 

DYSKOGRAFIA
Semuta (2017, nasiono)

 

 

Neverending Delays

Michał Miegoń (Kiev Office, The Shipyard) and Piotr Pawłowski (Made in Poland, The Shipyard) are Neverending Delays – a power duo deconstructing jazz, muzak and modern chillout electronica. If Autechre, Pat Metheny and Fennesz could jam together in a smooth hotel restaurant, this could be the sound.

Each of four tracks on their debut LP “Muzak For The Masses” represents total freedom in terms of length, samples and joy of creation.

Is it a soundtrack to a night on cold, dark supermarket? Or a promise of blooming love? Improvised experiment? As well it can be a muzak for lost generation, perfectly crafted for fastlove era.

 

DISCOGRAPHY:
Muzak for The Masses (2017, nasiono)

The Shipyard

Grupa The Shipyard powstała w 2011 roku w centrum Trójmiasta, ale szybko potem zaczęła wymykać się ku dalszym rewirom.
Napędza ich zapach morza i dźwięk giętej portowej stali.

Grupa powstała z inicjatywy Piotra Pawłowskiego, basisty, kompozytora i autora tekstów znanego z zimnofalowej formacji Made In Poland. Piotr w 2010 roku przeniósł się do Trójmiasta, nawiązując kontakty z tutejszymi muzykami – najpierw z Filipem Gałązką (Tymon & The Transistors, Brygada Kryzys, Izrael), a potem z Nelą Gzowską (Kobiety) i Rafałem Jurewiczem (Sound Of Pixies). Skład uzupełnił Michał Miegoń (Kiev Office, Karol Schwarz All Stars). Tym samym można mówić o nowej trójmiejskiej supergrupie, złożonej z muzyków, których dzielą pokolenia, ale łączy zarówno erudycja, jak i podobna wrażliwość na dźwięki. The Shipyard to ściana potężnego brzmienia malowana zarówno z dozą melancholii i marzycielstwa (My Bloody Valentine czy Slowdive) ale i dekonstruowana z wściekłością Killing Joke. w 2013 na miejsce Filipa Gałązki przybywa dzielny strażnik morskich beatów, Michał Młyniec (Vulgar, Ex-Blenders)

Choć debiutancki album „We Will Sea” (Nasiono Records), okrzyknięty płytą roku przez wielu dziennikarzy (między innymi Piotr Stelmach z Trójki), wykazywał ciągoty ku nowej fali i post-punkowemu sznytowi to obecnemu wcieleniu grupy najbliżej do ostrego i przebojowego gitarowego crossover.

The Shipyard odwiedzili szereg klubów oraz festiwali (m.in. OFF Festival). W roku 2013 zdobyli Grand Prix na festiwalu In Memoriam Grzegorza Ciechowskiego.

W roku 2014 ukazała się druga płyta zatytułowana „Water On Mars”, z której singiel „So Much To Win” był grany w większości polskich niekomercyjnych stacji radiowych. W 2016 roku zespół wydał kolejną płytę pt. „Niebieska Linia”, zawierającą w zdecydowanej większości utwory w języku polskim.

W tej Stoczni wodowane są muzyczne torpedy na miarę 21 wieku. Ten zespół to prawdziwa koncertowa petarda, o czym można przekonać się tylko w jeden sposób – na żywo.

 

DYSKOGRAFIA:
We Will Sea (2012, nasiono)
Downtown SP (2012, nasiono)
Teleportacja / Swięto Strachów SP (2013, nasiono)
Układ Sił / Wielki Hipnotyzer SP (2013, nasiono)
Water on Mars (2014, 2.47 Records)
Niebieska Linia (2016, 2.47 Records)
SKŁAD ZESPOŁU:
Rafał Jurewicz – Wokal
Michał Miegoń – Wokal, Gitara, Elektronika
Piotr Pawłowski – Bass, Gitara, Klawisze
Michał Młyniec – Perkusja

 

www.facebook.com/TheShipyardPL
theshipyard.bandcamp.com
nasiono.net/theshipyard

 

To z lekka anglocentryczne granie. Gdy pobrzmiewa w nim Ameryka, to tylko ta zabarwiona brytyjskim skrzywieniem – jeśli „Systematic Approach To Life” budzi skojarzenia z Trentem Reznorem, to tym współpracującym z Davidem Bowie. Za co najmniej połowę tych piosenek taki Brian Molko pewnie gotów byłby zabić.
Robert Sankowski, Gazeta Wyborcza.

 

7faz

Siedem faz, czyli pełnia dźwięku
Siedem to liczba mistyczna. W wielu mitologiach i religiach świata jest symbolem całości, dopełnienia, doskonałości, symbolizuje związek czasu i przestrzeni. Stanowiła atrybut bogów, jej wartość była przedstawiana w architekturze, świętych pismach, przykazaniach, kosmologii. Siedem było cnót, siedem sakramentów, siedem sztuk wyzwolonych i siedem dobrodziejstw ciała dla wybranych w Raju. To nie koniec: siedem jest dni w tygodniu, siedem planet rządzących zodiakiem, siedem kolorów tęczy i siedem systemów krystalicznych. Nie wspominając o siedmiu samurajach i tyluż wspaniałych. Chyba nie trzeba dodawać, że nut w muzyce jest… no właśnie: też siedem!

A teraz pojawia się kolejna siódemka: 7faz – nowy projekt trójmiejskich muzyków związanych z wytwórnią Nasiono Records. Projekt, który idealnie wpisuje się w przywołaną powyżej symbolikę. Czemu? Bo stanowi jednocześnie domkniętą całość, harmonię i budulec do czegoś więcej.

– Siedmiu faz można po prostu słuchać, ale może to być równie dobrze materiał wyjściowy do wykorzystania przez muzyków lub DJów. Na przykład fazy G i E były wykorzystywane przez Pure Phase Ensemble 5 ft Hugo Race podczas koncertu na SpaceFest. Fazę G słychać na płycie Asi i Kotów ‘Sing’. Fazy wykorzystuje też Projekt Poezja Kulturystyczna – mówi Karol Schwarz, pomysłodawca i jeden z twórców projektu.
Siedem faz to siedem muzycznych przestrzeni na siedmiu osobnych płytach. Faza często składa się z dwóch części – dostrojenia (części wyciszonej i medytacyjnej) i podróży (części głośniejszej).

Faza A
część pierwsza – dron na cztery gitary, syntezator analogowy, sitar i saksofon; muzyczna mantra, oczyszczona z ataku, kłębiąca się bardziej niż płynąca

część druga – lot piłki wyrzuconej wysoko w górę i spadającej, by znów się odbić; grające ekstremalnie głośno instrumenty uderzają unisono w narastającym tempie, splatając się ostatecznie w radykalny noise’owy chaos, z czasem rozsypujący się znów w takt miarowych uderzeń

Poszczególne fazy stanowią odrębne całości, ale wszystkie w niezwykły sposób łączą się, dopełniają, nieustannie krążą wokół siebie i interferują.
– Muzyka doskonała do pracy, jogi i samotności – to jedna opinii, jakie pojawiły się po publikacji pierwszej z siedmiu Faz na bandcampie (https://7faz.bandcamp.com).

7faz stworzyli:
Michał Gos perkusja, Tomasz Gadecki saksofon, Karol Schwarz gitara, głos, Jakub Noga sitar, Jowita Cieślikiewicz syntezatory, Szymon Albrzykowski syntezatory, Marcin Bożek/Max Białystok gitara basowa, Artur Bieszke gitara, Piotr Czerski gitara.

Na siedem dni przed potopem Noe usłyszał: Zbierz zwierzęta, po siedem z każdego gatunku, samice i samce. Również po siedmiu przedstawicieli ptactwa, tak by zachować życie na Ziemi. Nie wiem, co usłyszał Karol Schwarz, ale faktem jest, że zebrani przez niego muzycy spotkali się i nagrywali w drewnianej stodole położonej na kaszubskim odludziu. Siedem kilometrów od najbliższego sklepu wielobranżowego. A kiedy przestało padać – na niebie pojawiła się siedmiokolorowa tęcza…

https://www.facebook.com/sevenfaz

Dyskografia:
Faza A
Faza B
Faza C
Faza D
Faza E
Faza F
Faza G

Sam-Sveerg

„Jako że sam-sveerg jest grupą audioterrorystyczną – niespecyficzną – poziomu 12 – ego in statu nascendi ze wszystkimi implikacjami wynikającymi z owego faktu – nie jest naszym priorytetem ujawnianie rzeczywistych danych dotyczących personalnego składu załogi doniczkowych astronautów pod dowództwem ahatora mieervug sveerga (poziom ee).”

SAM-SVEERG to nie szmata
z jasno określoną symboliką względnych rojeń

SAM-SVEERG to przekładnia między innymi
na poziomie kodowanych wyrazów i dźwięku
występująca pod logo Mieervug sveerga
i przez niego powołana
wywodząca się z jakiejś innej zgniłej planety
o wizerunku zasilanym krwią
by z łatwością tracić na walorze ostrości
i kątem oka baczny obserwator
diabła w niej zobaczyć mógł
w parku
co tańczy na pożółkłym liściu
Z W Y C Z A J N I E

Pierwotnie pojawiła się pod nazwą Am-sveerg
i jak to zwykle w takich historiach bywa
po skonsumowaniu niektórych ze swoich dzieci istnieje aktualnie pod nazwą SUPER AM-SVEERG (w skrócie SAM-SVEERG)

Mieervug sveerg stojący za SAM-SVEERG
mimo iż posługuje się materią dźwięku
od muzyki się dystansuje
trafniej będzie powiedzieć
– programowanie płynów
w tym szczególnie limfy i krwi wydaje sie być jego domeną
co czyni zresztą nie przebierając zbytnio w środkach

– jeśli już słuchać – to przed snem
– od początku do końca
– i z zamkniętymi oczami (na wieki wieków)

najlepiej w słuchawkach

 

Dyskografia:
2010 – Am-Sveerg (nasiono)

 

www.sveerg.pl

 

Mordy

Zespół Mordy powstał w Sopocie w 1994 roku. Obecny skład Mord jest składem zbliżonym do tego z pierwszej próby zespołu. Po powrocie do zespołu jednego z założycieli, Tomasza Bergmanna w roku 2009 zespół sięga ku własnym korzeniom (noise, alternative rock, trans, psychedelic).

 

DYSKOGRAFIA
1. „Normalforma” (Antena Krzyku, 2000) – została nagrana w 1998/99 roku w składzie: Marcin Dymiter (git., voc), Tomasz Bergmann (git, bas,voc), Grzegorz Welizarowicz (git, bas, voc) i Tomasz Rogoś (dr.). Zawierała utwory, nad którymi zespół pracował w latach 1996-1999. Było to instrumentalne granie oparte o krautrockową oraz dubową transowść, osadzone w postpunkowych, jazzowych, noisowych, a nieraz nawet trip-hopowych, czy też zbliżonych do współczesnej elektroniki brzmieniach. W momencie wydania „Normalformy” na świecie inni twórcy również opublikowali eksperymentalne, instrumentalne, gitarowe płyty. Krytycy nazwali ten nurt Postrock. Płycie „Normalforma” towarzyszyły entuzjastyczne recenzje czołowych polskich erudytów muzycznych. Rafał Księżyk anonsował nadejście „rocka po postrocku”. Płyta znalazła się w zestawieniu 5-ciu najlepszych płyt roku 2000 wg. Gazety Wyborczej (wyróżniono tylko dwie rockowe płyty). Była „Płytą tygodnia”, a następnie „Płytą miesiąca” w Radiostacji. Zespół koncertował w prestiżowych miejscach w kraju i za granicą, a większość nakładu płyty sprzedała się poza granicami Polski. Po wydaniu „Normalformy” skład zespołu wielokrotnie się zmieniał co owocowało krążkami o różnych stylistykach.

2. „Zapiski ze Strychu” (Mordy Rec., 2002; Bergmann, Dymiter, Welizarowicz, Bartłomiej Adamczak – dr.);
3. „Of Fruits” (Post_Post, 2003; Adamczak, Bergmann, Dymiter, Joanna Charchan – sax);
4. „Antrology” (Tone Industria, 2004; Adamczak, Dymiter, Welizarowicz, Wojciech Jachna – trumpet);
5. „Wielkolud” (Mordy Rec., 2007; Adamczak, Welizarowicz, Marcin „Pan Dzidzia” Zabrocki – keys, Radek Rykaczewski-voc, keys.)
6. 'Nobody’ (nasiono 2011; Bergmann, Welizarowicz, Stachura, Adamczak)
7. 'homosucker’ (nasiono 2016)

 

nasiono.net/album/mordy/
booking: booking [at] nasiono.net

 

obecny skład:
Bartłomiej Adamczak – dr
Tomek Bergmann – git, bass, voc, door
Krzysztof Stachura – git, b.voc
V Elisa Rovich – bass, voc, git, samples, keys

 

WYBRANE RECENZJE:

Mordy szybko łapią konkretny,podrasowany elektroniką funk-dubowo-afrobeatowy groove, a niekiedy hiphopową intonację. Wychodzi to znakomicie.
Rafał Księżyk, Aktivist 11.2004

***

Zagrali muzykę, która z pewnością ma wyraźne odniesienia do historii rocka, ale naśladownictwem na sto procent nie jest.
Tomasz Rozwadowski, Dziennik Bałtycki, 16.01.2003

***

Abstrakcyjna atmosfera, improwizatorska swoboda, jazzowy feeling, dubowo-nowobrzmieniowy szlif.
Antena Krzyku Magazyn Kultury Kultowej nr 2/2000

 

Towary Zastępcze

Towary Zastępcze to pochodzący z Gdańska zespół, w skład którego wchodzą: Piotr Czerski, Sławek Draczyński, Borys Kossakowski, Jarek Marciszewski, Michał Piotrowski i Jakub Świątek.

Pierwszy album zespołu – wydany w roku 2006, a zatytułowany „Ciche dni” – był konsekwentną realizacją idei eksploatowania specyficznej poetyckiej konwencji. Różnorodnej gatunkowo, ale jednostajnie melancholijnej muzyce towarzyszyły depresyjne teksty, dotyczące wyłącznie uczuć w stadiach terminalnych i wykorzystujące wyświechtane od nadużywania rekwizyty.

Wydany przez Nasiono Records drugi album – „Dole Miasto OST ” – to zabawa konwencją posunięta jeszcze dalej: klasyczna historia rodem z kryminałów noir staje się podbudową pod kolejne warstwy fabularne: to, co wymyślone, staje się niby-prawdziwe; to, co niby-prawdziwe okazuje się istnieć w świecie realnym; to, co istnieje w świecie realnym prowadzi wprost do tego, co wymyślone. W „Dolnym Mieście” Philip Marlowe spotyka Sławomira Borewicza – a po wnikliwym śledztwie udaje im się ustalić, że najprawdopodobniej są jedynie postaciami z telewizyjnego serialu, oglądanego przez bohaterów telewizyjnego serialu „Lost”.

 

DYSKOGRAFIA
2006 – Ciche dni (ha!art.)
2009 – Dolne Miasto OST (nasiono)
2013 – Długa Przerwa (wydanie własne)

Prawatt

Prawatt [czyt. Prałat] – zespół z Trójmiasta założony w 2004 grający improwizowaną muzykę eksperymentalną, wyłącznie analogową, bez użycia MIDI i komputerów. Dźwięki tworzone są przez system generatorów i automatów perkusyjnych, z których większość to urządzenia własnej produkcji. Dwie z maszyn pamiętają jeszcze czasy TOTARTu, kiedy były wykorzystywane przez Szelest Spadających Papierków. Brzmienie generatorów uzupełniane jest przez gitarę, wokal oraz gramofon, z którego odtwarzane płyty o fantastyczno-militarno-sakralnej treści, przetwarzane są przez system automatów.

Koncertowali w Polsce i za granicą (Niemcy, Szwajcaria, UK, Słowacja). Wystąpili m. innymi na festiwalach OFF, Wroclaw Industrial, Unsound oraz Moonride w Koszycach. W roku 2005 zagrali jako support KMFDM w gdyńskim Uchu.

Prawatt często zapraszał do współpracy gości, z których wypadałoby wymienić Jerzego Mazzolla, Jona Dobie, Romana Sebastyańskiego, Miervuug Sveerga czy Kubę Bielawskiego.

 

Skład Prawatta tworzą:
Jachi – założyciel zespołu oraz konstruktor automatu perkusyjnego, tworzącego serce Prawatta.
Karol Schwarz – gitarzysta, wokalista, operator generatorów, znany z działalności w Karol Schwarz All Stars.
Szymon Albrzykowski – operator gramofonu i generatorów, znany z działalności w Szeleście Spadających Papierków oraz Karol Schwarz All Stars.

 

DYSKOGRAFIA
2005 – Prawatt (salut)
2005 – Man und Cios (nasiono)
2005 – Dziady (nasiono)
2006 – Half Łoś (salut)
2007 – of Soul vol. 1 (mahorka)
2008 – Pasja (nasiono)

 

www.prawatt.com
www.myspace.com/prawatt

 

FRAGMENTY RECENZJI

(…) W pamięć wpadają szczególnie dłuższe formy, włóczące się nieco ospale po różnych brzmieniowych zakamarkach, pełne umiejętnie konstruowanych harmonii, które trwają chwilę, potem zaś łuszczą się pod wpływem elektroniczno – analogowych odlotów. Rolę główną gra tu gitara, ciepła, pulsująca delayem – to dzięki niej na tej płycie robi się raz miło, innym razem mocno psychodelicznie. (…) Wszystko zagrane nieśpiesznie, swobodnie, z wyczuciem. Pozostaje żałować, że to tylko „połowa” łosia.
Muzykę na takim poziomie panowie z Prawatt zapewne są w stanie grać niemal na zawołanie – ich pewność siebie robi wrażenie.
Krzysiek Stęplowski www.nowamuzyka.pl

***

W muzyce Prawatt w porównaniu do debiutu jest jakby spokojniej, mniej abstrakcyjnie, ale za to bardziej transowo i atmosferycznie. 48 minut muzyki, opartej głównie o elektroniczne fajerwerki plus gitarowe delikatne zagrywki, to główne cechy Prawatt. Słychać też, że chłopaki mają ciągoty do nieco bardziej noisowych wypraw i lubują się w długich formach (…)
Tomasz Właziński www.alternativepop.pl

***

(…) Prawatt – formacja, która kultywuje spuściznę po najlepszych tradycjach trójmiejskiej muzyki improwizowanej. Zresztą jednym z jej twórców jest były członek kultowego Szelestu Spadających Papierków. Nie jest to więc soniczne komando dbające o podnoszenie morale osłabionego ducha narodu. Muzyka Prawatta to lotny, rozwichrzony żywioł. Jednak nie żaden noise’owy tajfun, ale raczej statyczna chmura dźwięku na pograniczu postrocka i szorskiego ambientu. Przestrzeń jest więc spora i otwarta, ale także odpowiednio zagęszczona, pełna metalicznych świstów, trzasków i szelestów.
W dodatku wykreowana bez użycia komputerów, dzięki czemu produkcja ma ciepłe, analogowe brzmienie. Z pewnością jedna z najciekawszych płyt made in Poland tego roku.
Michał Nierobisz http://www.exklusiv.pl (Exklusiv’ 34 – 11/05)

***

(…)Zderzenie kojących, nostalgicznych pejzaży z opresyjnymi hałasami, wszelkiej maści zgrzytami, świstami, szumami daje wyśmienity – często podskórnie niepokojący, mocno psychodeliczny, a innym razem nieco groteskowy – efekt. Całość znamionuje nietuzinkowa – surowa, chropawa, ale jednocześnie pełna detali, dopracowana – warstwa brzmieniowa. Świetna, wyrazista i oryginalna płyta.
Łukasz Iwasiński, Aktivist 79 (styczeń 2006)

 

 

Vreen

Vreen (właść. Johann Vreen) – niegdyś/obecnie IN THE NAME OF NAME, JZTZ, Kevin Arnold, Miasto1000Gitar, Umpagalore, Where is Jerry, Wojt i Vreen – jako solista, tzw. songwriter, samozwańczo okrzyknął siebie pierwszym freak-folkowcem w Polsce. Eskapista.
Na ostatniej płycie: folk, indie-rock, alt-country, bossanova – wszystko w retro (wiolonczela, skrzypce oraz banjo).

Dyskografia (jako Vreen):

2011 – Good luck ro-Man, good luck Witch
2005 – A juści
2004 – Rozedrgane śrubki

vreen.bandcamp.com

Dat Rayon

Drogi biegnące do nikąd, opuszczone stacje benzynowe, poobijane, porzucone na poboczach auta, warsztaty mechaniczne, małe, zapomniane miasteczka. Świat widziany z wnętrza poruszającej się maszyny – krajobrazy zapisane w pamięci, w postaci wyblakłych klisz amerykańskich filmów. Dat Rayon tworzy muzykę do tego nieistniejącego filmu drogi łącząc ambientowe niepokojące przestrzenie z muzyką minimal i dub. Kim jest autor tych kompozycji? Wiemy jedynie, że objawił się z początkiem 2012 roku, i że jego inspiracją jest amerykański design samochodowy lat 60 i 70-tych.
Skąd pochodzi? Dokąd zmierza? Przekonasz się, jeśli wyruszysz razem z nim…

 

Dyskografia:
Station Wagon (nasiono 46/2012)

 

Muzkę stworzył i nagrał Dat Rayon, 2012
Mastering w DJK, Karol Schwarz, Gdańsk 2012

Projekt okładki: Agata Królak

e-mail: datrayon@yahoo.com
http://datrayon.bandcamp.com/

Specjalne podziękowania za wsparcie dla Kolonii Artystów

 

Kontakt/booking:
Karol Schwarz +48 791 150 105
booking@nasiono.net